Alan Kurdi - Vedat Dusak

Alan Kurdi
Sulara vurmuş bedenim 
Sonra bir kara parçasına
Önce boğulmuşum 
Sonra ecel bulmuş beni
Nefesim kesilmiş , zordayım
Yüzülmez bir denizdeyim.
Gecenin sihirli lambasında,
Yüzüstü uzatmışlar beni.
Gözlerim açık kalmış bir pencere gibi.
Elektriğim kesilmemiş,
Vazgeçmemişim sokak lambası gibi.
Hayat iki kulaç , kulağımda fısıldayan ses.
Ama onlar da yüzme bilmezler.
Sular geri çekiliyor, karalar durgun.
Beni bırakıp nereye gidiyorlar ki.
En çok umudum Denizde.
Karalar beni bağlamaz ki.
Bir savaşın  rüzgarı savurdu beni.
Çok savruldum.
Naaşımdan anlıyor musunuz beni ?
Bir yasak dilin kimliğiyim.
Bir patlamada kayıp kimliğim 
Tüm rüyalarım mayın.
Bana şimdi dokunmayın.
Annemin ellerini bekleyin.
Yüzüstü uzatmışlar beni
Palmire Antik Kent gibi.
Kumların üstünde yıkılıyorum.
Tarihten sorun beni.
Hiçkimse bir kimse değil
Hey kimseler, beni kimsesizler mezarlığına gömün.
Bir Fatihayla işi bitirin.
Başımın kıblesine bir ağaç dikin.
Üstüne Denizden sular verin.
Tuzlu suyu en çok ben bilirim.
Başka bir mekandayım, 
Bahçeler var karşıda , içindeki ağaçlar tuba.
Yoksa şuan Cennete miyim.
Adım Alan ,kurdiyim.
En yasak gözlerin diliyim.
Bir Coğrafyada bin dilimim.
Ey kutsal ağaç, bir bahçe için Annemi bekleyin.